سوم ماه ثور سال 1404 خورشیدی (23 آپریل سال 2025 ع.) نوشته ها و اشعاری از: نبیله فانی، نصیرمهرین، کریم بیسد، نعمت حسینی، اسد روستا، و ویس سرور 28 حمل 1404(هفدهم آپریل 2025) نوشته ها و اشعاری از: نصیرمهرین، نبیله فانی، اسد روستا، کریم پیکار پامیر، حمید آریارمن، مختار دریا، غ.فاروق سروش و شاپور راشد

 

عتیق الله نایب خیل. قوم ستیزی و مافیای قومی

عتیق الله نایب خیل

قوم ستیزی و مافیای قومی

اخیراً سندی از ریاست ادارۀ امور ریاست جمهوری به رسانه ها راه یافت که حاوی دساتیر به شدت قوم گرایانه است. در پی افشای این سند یکی از مسئولینی که در تدوین آن نقش داشته از مقامش استعفا داد.

کارمندان دولتی وقتی استعفا می دهند که خود را تحت فشار ذهنیت عامه و رسانه ها احساس نمایند. در غیر آن رهنمود های شان تطبیق می گردد؛ چه آن ها باشند و چه نباشند. زیرا دست به دست شدن چنین سندی خود بیانگر وجود افراد متعددی در یک حلقه و یا حلقات متعدد و با مفکورۀ مشترک است. بکاربرد ضمیر "ما" درین نامه نشان دهندۀ یک جمع است؛ و با استعفای یک فرد مشکلی حل نمی گردد و تنها و موقتاً سرپوشی روی آن گذاشته می شود.

گرچه نمی توان رفتار اشتباه آمیز و یا دیدگاه های قوم گرایانه یک فرد را تعمیم داد و همه را به آن متهم کرد؛ اما به یقین می توان گفت که اشاعه بدون ترس چنین نظریات و دیدگاه هایی نمی تواند بدون پُشتوانۀ کافی صورت گیرد و تدوین کننده گان آن هم نباید آن قدر ساده لوح باشند که این احتمال را از نظر دور داشته باشند سندی به این اهمیت دست به دست بگردد ولی از راه یافتن به رسانه ها باز ماند.

یقیناً در انتخاب و گزینش این مسئولین و کارمندان ارگ ریاست جمهوری همین معیارها و سنجش ها بکار برده شده که اکنون آن ها بکار می بندند؛ و این اوج بدبختی مردم است که در نهاد رهبری کشور افرادی بکار گماشته شوند که نه تنها هنوز از دایرۀ تنگ تباری و قبیلوی بیرون نشده اند؛ بلکه اعتقادی هم به بر آمدن از آن ندارند؛ و این بیشتر مایه شرمساری و مذمت است که اشاعه این نظریات از نهاد ریاست جمهوری، یعنی مرکز رهبری کشور و مردم، صورت می گیرد. در حالی که ارگ ریاست جمهوری باید مانند خانۀ مشترک همه مردم باشد و از همه اقوام نمایندگی نماید.

می دانیم که در وقایع چند دهه اخیر هیچ قومی از تعرض مصئون نماند. از حاکمیت حزب دموکراتیک خلق تا مجاهدین و طلبان و اخیراً تروریست ها همه اقوام کشور مورد تهاجم قرار گرفته اند. اما عده یی این همه بدبختی و مصیبت را بحال مردم کافی نمی دانند و با دامن زدن به مسایل قومی و زبانی در پی افزایش بدبختی ها و تحریک ناآرامی و جنگ هستند. واضح است که کشورهای همسایه در آفرینش این بدبختی ها و مخصوصا مسایل قومی و زبانی نقش منفی بسزایی داشته اند. اما این وظیفۀ روشنفکران و نیروهای آگاه همۀ اقوام است تا موضع قاطع علیه آن اتخاذ نموده و به مافیای قومی زمینۀ قوم ستیزی ندهند. باید متذکر گردید که جنگ هایی بر بیناد قومی و تباری هیچ برنده یی ندارد و همه در آن بازنده اند. دفاع از جنایت در پناه مسایل قومی دفاع از قوم نیست؛ شریک ساختن پای قوم در جنایت است.

کشور ما یک جامعۀ کثیرالملیتی است، و تنها در همزیستی و اشاعۀ فرهنگ احترام و دگرپذیری و طرد هرگونه تعصب قومی به صلح و آرامش دست میابد.

راه حل بدبختی هایی که دامنگیر کشور و مردم ما است انحصار قدرت و تبلیغ برتری یک قوم بر قوم دیگر و حاکم بودن یکی بر دیگری نیست. تنها با هم بودن و اتحاد مشترک همۀ اقوام است که می تواند دستیابی به هر راه حل و نجات مردم از بدبختی ها و مصایب مشترک مردم و کشور را میسر سازد.

Alle Reaktionen:

40Du, Rayanna Ebrat, Hamid Raouf und 37 weitere Personen