لینا روزبه حیدری. در سرزمین من

                                                                                                                                                               

در سرزمین من

                         


 

 لینا روزبه حیدری

در سرزمین من، دوست داشتن حرام است

ولی، میتوان به پا های کوچک و نحیف پسری زنگ بست و او را تا نیمه شب در هیاهوی مرد های که با دود چرس و نشئه شراب مست اند و سایه های وحشتناک شان با نوای بی سر و تال موسیقی بر دیوار ها میلرزد، رقصاند و گذاشت تا جثه نحیف و کوچک و کودکانه او، شهوت نهفته در نگاه این غول ها را، ارضا کند!

 در سرزمین من، مهر و عاطفه ممنوع است. 


ولی اگر مردی بخواهد، میتواند با یک خطبه، در حرمسرای کوچک اش، چهار زن را مثل چهار قاطر، ببندد، و یا در پیری با ریش سفید و دندان های کرم زده ، هوس دختری را کند که هنوز دندان های شیری اش مثل پیراهن فرشته ها، سفید در دهانش میدرخشد و او را بی اعتراض در قبضه خود دراورد!

در سرزمین من، سنگ ها حین سنگسار، فقط بر سر زنی فرود می اید که در گرو مهر مردی، خود را باخت و او همیشه در گودال تنها میمیرد و مردی در کنارش نیست تا طعم سنگ های را که بر او فرود می اید، مثل لحظاتی که با او بود، یکجا تحمل کند....در این گودال، صحنه اخری که بر چشم های ان زن نقش میبندد، دست های مرد هائیست که بر او سنگ پرتاب میکنند...مرد های که هر کدام یا به کودکی تجاوز کرده، یا به زنی دلبسته، یا زنی را فریب داده، یا گوش و بینی زنی را بریده، یا مشتری بازار تن فروش هاست و یا دو سه زن را مثل قاطری با خطبه یی در گرو خود دراوردست

در سرزمین من، طعم تریاک، حلال است...تجاوز به کودک در مسجد، حلال است...بیسوادی حلال است.....زن ستیزی، حلال است.....و بالاترین "ثواب" کشتن ادم هاست که در ازای ان، باکره و غلام برای ارضای شهوت این غول ها، به قواله داده میشوند..

در سرزمین من، موی من، صدای من، بودن من، حق من، حس من، تقاضای من، هدف های من و هویت من، ارزش بالاتری از تف های نسوار سبزرنگ گداخته بر سنگ های داغ سرک ها را ندارد...و روزی اگر زنی جرات کند که صدای از فرط رنج ها یا درد هایش بلند کند، همان ملای که کودکی در مسجد شهوت اش را بر می انگیزد، فتوا صادر میکند تا این سلسله اسارت مونث ها به دست مذکر ها، قرنها ادامه یابد و هیچ زنی جرات نکند که زنجیر های برده داری این غول ها را بشکند!

 


نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

تصویر
                      ویژه ی کودتای ثور                                                            در باره ی این ویژه نامه واسع بهادری وقتی از کودتای ثور یاد می شود، برای نسلی که شاهد کودتا و پیامدهای خونبار و شاهد ظلم هایش بود، برای کسانی که دوست ورفیق، همصنفی وخویشاوند، همسایه، دکاندار، کارگر و دهقان ومتعلم آشنا را بعد از کودتا از دست داد، تلخ ترین خاطره همراه با غم وگریه را به یادمی آورد. از خصوصیت رهبران کودتای ثور این هم است که دست قهر وغضب را در گلوی خود هم بردند. دیگر اینکه کودتای ثور دست اجانب و بیگانگان را برای مداخله فعال کرد. همچنان که احزاب اسلامی سیاسی را چنان تقویه کرد که آنها هم شیره ی جان مردم را به نوبه ی خود کشیدند.   چنان که می بینیم این درامۀ پرغم هنوز ادامه دا...
بیشتر بخوانيد

سوم ماه ثور سال 1404 خورشیدی (23 آپریل سال 2025 ع.) نوشته ها و اشعاری از: نبیله فانی، نصیرمهرین، کریم بیسد، نعمت حسینی، اسد روستا، و ویس سرور 28 حمل 1404(هفدهم آپریل 2025) نوشته ها و اشعاری از: نصیرمهرین، نبیله فانی، اسد روستا، کریم پیکار پامیر، حمید آریارمن، مختار دریا، غ.فاروق سروش و شاپور راشد

تصویر
                                                                                                                  نصیرمهرین                                                اندکی از دردهای مردم داخل وطن   مشکلات گوناگونی ملیارد ها انسان را در جهان، رنج میدهد. رنج فقر وتنگدستی، در چهره ی بی نانی، بی دوایی، بی سرپناهی، دیدن مرگ زودرس کودکان و جوانان ظاهر می شود. آنسوی دیگر، شرکت ها و مؤسسات سرمایه اندوز، قشری را چاق تر و حریص تر در بلندجای های تصمیم گیری می نشاند. قشری که از وارد بازار کردن تلفون تا سلاح انسان کشی و ...
بیشتر بخوانيد

هفتم سرطان 1404- بیست وهشتم جون 2025. نوشته ها واشعاری از: فاطمه سروری، سید احمد بانی، کریم بیسد، نیلوفر ظهوری راعون، عتیق الله نایب خیل، مختار دریا، نبیله فانی، لیلی غـزل، اسد روستا، حمید آریار من، غلام فاروق سروش وبا گزارشی از سال 2012 از واسع بهادری.

تصویر
                                                                           ***                                   رنج ها در افغانستان سخن خوشه کشوری که مردمش ناشادترین مردم در سطح جهان هستند، مگر ناشاد نباشند؟ ملیون ها انسان کاری برای پیدا کردن لقمه نانی ندارند. بیماری و مرگ بیشتر شده است. دختران از درس وادامه ی تحصیل محروم شده اند. هر جاهل طالب که در مناطق غیر خودی، به وظیفه یی گمارده شده است، هوش وگوشش در فکر گرفتن دختر و زنی است و فشار آوردن ناحق   بالای مردم تا پولی به دست بیاورد. جواب اندک اعتراض و گفتن دلیل، لت وکوب است و نا پدیدشده انسان ها. ده ها هزار جوانی که در حکومت های قبلی، رفته بودند به سوی وظایف نظامی وامنیتی، درغم و اندوه شب را به ر...
بیشتر بخوانيد