چاپ دندان. شریف حکیم
شریف حکیم چاپ دندان خنجری خورده به قلبم که رویِ دسته ی آن چاپ دستان خودِ ماست نه ازهمسایه روی آن زخم که ناسورشده در تنِ ما چاپ دندان خودِ ماست نه ازهمسایه ما نه یک بار دوصد بار که سودا شده ایم نرخِ ارزان خودِ ماست نه ازهمسایه دزد و تاراج گر و فاسد و مزدور شدیم خفته وجدان خودِ ماست نه ازهمسایه آی مردم ! همه دانید که ازاین همه خون لکه دامانِ خودِ ماست نه ازهمسایه نمک اش خورده واِستاده درآن شاشیدیم این نمکدانِ خودِ ماست نه ازهمسایه همچو دریا شده و سیل شود روزِ دِگر اشک چشمان خودِ ماست نه ازهمسایه آنکه خط کرده میانِ من و تو کافر نیست کفر وایمان خودِ ماست نه ازهمسایه بدترین اند دو همسایه ی ما می دانم نقشِ پنهانی شان را به خدا می دانم این درختان سیه قامتِ کُهسارِ سپید ریشه شان آب بنوشد ز کجا می دانم مردمانی که زآزادی تان حرف زدند حرف هایِ همه شان بود ریا میدانم زیرپای من و تو گنج ولی دست تُهی صاحبِ ثروت و هستیم گدا می دانم سالها شد که زدی چیغ ز بی دردی دهر لیک درگوشِ خودت مُرد صدا می دانم داروی دردِ سرت است به دستان خودت غیر این نیست ترا هیچ دوا می دانم قرصِ ...
